Document Type : Research Paper
Authors
1 Ph.D. Graduate, Department of Plant Breeding and Biotechnology, Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University (SANRU), sari, Iran.
2 Department of Plant Breeding and Biotechnology, Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University, Sari, Iran
3 Seed and Plant Improvement Research Department, Khorasan Razavi Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, AREEO, Mashhad, Iran
4 Seed and Plant Improvement Research Department, Yazd Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, AREEO, Yazd, Iran
5 Ph.D. Student, Department of Water Engineering, Islamic Azad University, Kerman Branch, Kerman, Iran
6 Payamenour University, Tehran, Iran
Abstract
Keywords
Article Title [Persian]
Authors [Persian]
پژوهش حاضر بهمنظور ارزیابی ارقام جـو از نظر صفات زراعی و فیزیولوژیک انجام شد. در این پژوهش، 150 واریته جو در قالب طـرح آلفا لاتیس با پنج بلوک ناقص در دو تکرار تحت شرایط نرمال و تنش شوری ( dsm-112=EC) در مرکـز تحقیقـات و آمـوزش کشـاورزی و منـابع طبیعی یزد کشت شدند. تجزیه مرکب نشان داد که اختلاف معنی داری بین ژنوتیپ های جو وجود دارد که بیانگر وجود تنوع ژنتیکی قابل توجه بین ارقام جو مورد مطالعه است. عملکرد بیولوژیک، روز تا رسیدگی فیزیولوژیک و شاخص کلروفیل برگ در شرابط نرمال و عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد پنجه های بارور و ارتفاع بوته در شریط تنش شوری همبستگی معنی داری با عملکرد دانه داشتند. با توجه به نتایج تجزیه ضرایب مسیر، روزهای تا رسیدگی فیزیولوژیک و تعداد پنجه بارور به ترتیب در شرایط نرمال و تنش شوری بیشترین تأثیر مستقیم مثبت را بر عملکرد دانه داشتند و پس از آن شاخص کلروفیل برگ در شرایط نرمال و ارتفاع بوته در شرایط تنش شوری قرار گرفتند. تجزیه کلاستر به روش وارد، ژنوتیپهای مورد مطالعه را بر اساس میانگین دو سال در هر دو محیط در سه کلاستر گروهبندی کرد. برای تعیین تعداد کلاسترها و بررسی صحت گروهبندی در تجزیه کلاستر از تجزیه تابع تشخیص استفاده شد. درصد انحراف از میانگین کل کلاسترها تحت تنش شوری نشان داد که ژنوتیپهای کلاستر اول بیشترین عملکرد دانه و کوتاهترین دوره رسیدگی را دارند. در کلاستر دوم، ژنوتیپ های کارآمد فیزیولوژیکی و در کلاستر سوم، ژنوتیپ های دیررس و کم محصول قرار گرفتند. بنابراین با توجه به نتایج این تحقیق نتیجه گرفته می شود که در شرایط تنش شوری می توان از ژنوتیپ های کلاستر اول که دارای بالاترین عملکرد دانه و زودترین تاریخ رسیدگی بودند، در برنامه های اصلاحی آتی برای بهبود تحمل به شوری استفاده کرد.
Keywords [Persian]