Document Type : Research Paper
Author
Department of Horticultural Science, University of Tabriz, Tabriz, Iran
Abstract
Keywords
Article Title [Persian]
Author [Persian]
سیب زمینی تجاری گونه اتوتتراپلوئید با پایه ژنتیکی محدود می باشد در حالی که گونه های دیپلوئید وحشی منبع تنوع ژنتیکی و واجد ژن های مقاومت به اغلب تنش های زیستی و غیرزیستی همراه با ژن های مربوط به خصوصیات کیفی هستند. اما کاربرد گونه های وحشی در اصلاح سیب زمینی به دلیل موانع دورگ گیری پیش و پس از تشکیل سلول تخم به علت تفاوت در سطح پلوئیدی، عدد توازنی آندوسپرم (EBN) و یا ساختار ژنومی محدود شده است. گونه های دیپلوئید 1EBNبه دلیل چنین موانعی به عنوان خزانه ژنی ثالثیه سیب زمینی در نظر گرفته می شوند. در این مطالعه از گونه Solanum verrucosum، یک گونه دیپلوئید وحشی خودبارور نادر، به عنوان گونه پل و نیز به کارگیری گرده افشانی نجات دهنده و اکسین (IBA) برای انتقال ژرم پلاسم چهار گونه دیپلوئید وحشی سیب زمینی 1EBN (S commersonii، S. pinnatisectum، S. bulbocastanum و S. cardiophylum) به سیب زمینی زراعی استفاده شد. نتایج نشان داد که گرده افشانی نجات دهنده برای حفظ میوه اندکی بهتر از به کارگیری IBA می باشد. همان نتایج برای تشکیل بذر نیز دیده شد و IBA عمدتا منجر به میوه های کاملا پارتنوکارپ شد. بذرهای به دست آمده از تلاقی ها دارای خواب مقاوم به ژیبرلین بودند و قدرت جوانه زنی چندانی نداشتند. همان طور که انتظار می رفت S. commersonii در مقایسه با سه گونه دیگر از قدرت تلاقی پذیری بیشتری با S. verrucosum برخوردار بود. هیبریدهای بین گونه ای S. verrucosum × S. commersonii از نر باروری و ماده باروری برخوردار بودند. در عین حال تلاقی آن ها با سیب زمینی زراعی دیپلوئید (S. phureja) تنها به صورت والد ماده امکان پذیر بود.
Keywords [Persian]